سیاره تیر یا عطارد  به انگلیسی"mercury" کوچکترین و نزدکترین سیاره به خورشید در منظومه خورشیدی است. نام اروپایی این سیاره Mercury از واژه‌ای لاتین گرفته شده است . یونانیان باستان آنرا با دو اسم می شناختند1- زمانیکه در هنگام غروب دیده می شد آنرا هرمس HERMES  یعنی خدائی که پیغام برنده برای خدایان دیگر بوده و به همین دلیل هرمس در اغلب تصاویر با صندلهای بالدار کشیده می‌شود. علاوه بر پیغام‌رسانی، او نگهدار بازرگانان و مسافران بود. مرکوری در ادبیات افسانه‌ای یونان و روم، خدای سخن‌وری و نویسندگی است2- زمانیکه صبحگاه دیده می شد آپولو می نامیدند.

سیاره تیر ماه ندارد. تیر، کوچک‌ترین سیاره منظومه خورشیدی است و همان‌گونه که یک رخ از کره ماه همیشه رو به زمین است، یک رخ از تیر نیز به حالتی ابدی رو به خورشید و رخ دیگر آن پشت به خورشید است. سطح رو به خورشید سیاره تیر به دلیل نزدیکی به خورشید بسیار داغ است. رویه پشت به خورشید تیر نیز بسیار سرد است.با وجود اندازه کوچک، سیاره تیر از میدان مغناطیسی نیرومندی برخوردار است .تیر تندروترین سیارهٔ منظومه خورشیدی است که با سرعتی حدود ۴۸ کیلومتر بر ثانیه، هر ۸۸ روز یک بار خورشید را دور می‌زند.از این رو سیاره‌ای گریزپاست که دیدنش آسان نیست و به همین دلیل است که شاید، ایرانیان باستان آنرا «تیر» نامیده اند.

به اعتقاد یوهان مرسیه رئیس دانشکده علوم اختری دانشگاه پاریس در مقاله ای که در اواخر سال ۲۰۰۹ منتشر شد احتمالا تیر یکی از ماه‌های سیارات داخلی منظومه خورشیدی بوده که از گرانش مادر خود جدا شده و به دام خورشید گرفتار گشته است.

 

سیاره تیر یا عطارد با فاصلهٔ ۵۷ میلیون و ۹۲۴ هزار کیلومتری از خورشید، نزدیکترین سیاره منظومه خورشیدی به خورشید است و کم‌ترین مسافتی که با زمین پیدا می‌کند، به ۸۰ میلیون کیلومتر می‌رسد.

 
به علت مجاورت تیر یا عطارد با خورشید، تغییرات در سیاره تیر با دیگر سیارات منظومه شمسی تفاوت دارد. با شکل گیری خورشید، گازهای سبک و گرد و غبار به بیرون منظومه خورشیدی پرتاب می‌شوند و عناصر سنگین‌تر باقی می‌مانند.در نتیجه سیاره تیر از درصد بالایی از عناصر سنگین‌ که اصلی‌ترین آنها عنصر آهن است تشکیل شده است که در واقع از آن یک توپ آهنی با یک پوسته سیلیکاتی نازک ساخته است. هسته عطارد 75% کل سیاره را شامل می‌شود. غشای پوسته آن نازک است و ضخامتی حدود 500 تا 600 کیلومتر دارد.عطارد، بعد از زمین، تیررتبه دوم چگالی و تراکم را در منظومه خورشیدی داراست.
 
 

سیاره عطارد بسیار کوچک‌تر و کم چگالی‌تر از آن است که بتواند اتمسفری برای خود نگه دارد. هر گازی که از این سیاره آزاد می‌شود به سرعت دور شده و وارد فضا می‌شود. ضمنا سیاره تیر آنقدر به خورشید نزدیک است که هر نوع اتمسفری تحت تاثیر بادهای خورشیدی بلافاصله ازبین می‌رود و این بدان معنی است که در سیاره تیر هیچ هوایی وجود ندارد.

سیاره تیر دارای هیچ آتمسفری نیست که بتواند تابش خورشید را پراکنده کرده و در برابر تشعشع‌های مضر آن مقاومت کند. اگر بتوانیم بر سطح سیاره بایستیم، در هنگام طلوع اشعه‌های خورشید را خواهیم دید که همچون ماری آتشین در آسمان تیر پراکنده شده و باعث می‌شوند دما از ١٨٠ درجه زیر نقطه انجماد آب به بیش از ٤٥٠ درجه سانتی گراد برسد که برای ذوب برخی فلزات کافی است. در آسمان تیر، خورشید همچون گویی بسیار بزرگ و آتشین بنظر می‌رسد. با این وجود بعلت نداشتن هوا، آسمان تیر در طول روز نیز تاریک است. همچنین در حالی که دما در سمتی که بطرف خورشید قرار دارد بسیار بالاست، در سمت مخالف دما بسرعت پایین آمده و هر شیئی را منجمد می‌کند.

 
سیاره تیر کمی از ماه زمین بزرگ‌تر است. سطحی از سیاره عطارد که به طرف خورشید است دمایی معادل 800 درجه فارنهایت دارد و در سمت شب آن دما تقریبا به 300 درجه فارنهایت می‌رسد. نداشتن اتمسفر هم یکی از دلایل نبودن درجه حرارت منظم در این سیاره است.
به خاطر نزدیکی این سیاره به خورشید اگر در طرف رو به خورشید آن (بخشی که روز است) قرار بگیرید به راحتی در دمای ۴۶۵درجه سانتیگراد پخته خواهید شد و به علت حرکتی وضعی آرامش اگر در طرف شب آن قرار بگیرید آن قدر سرد خواهد شد که در دمای ۱۴۸- درجه سانتیگراد به راحتی مرگ را بر اثر یخ بستن تجربه می‌کنید. گردش وضعی این سیاره، حدود دو ماه طول می‌کشد و از این رو، گرم شدن آن در روز و سرد شدنش در شب دیرپاست.
 
 

عارضه‌های سطحی در سیاره تیر

دانشمندان هنوز نمی‌دانند که فعالیت‌های آتشفشانی این سیاره سنگی، چقدر به طول انجامیده. سن دشت‌های گدازه‌ای‌اش را می‌توان به عصر «بمباران سهمگین متأخر»، یا حدود ۴ میلیارد سال پیش نسبت داد؛ که در جریانش اعضای منظومه خورشیدی، آماج برخورد شهابسنگ‌های غول‌آسا واقع می‌شدند. به محض کاهش آمار این برخوردها بود که گدازه در سرتاسر عطارد جریان یافت و با پر کردن گودال‌ها، عوارض نرم و مسطحی را به وجود آورد. فروزمین‌ها هم در همین گودال‌ها به وجود آمدند و در واقع تنها نقاطی به شمار می‌رفتند که بستر سنگی ِ سیاره در آن‌ها «منبسط» (و نه منقبض) می‌شد.
در دشت‌های آتشفشانی عطارد عوارض نامتعارفی وجود دارد که بیشتر شبیه «کلوچه«های کیهانی‌اند و هیچ‌گونه نمونه مشابهی در سایر نقاط منظومه‌مان ندارند. این «کلوچه‌ها» سازه‌های دوار و غول‌آسایی هستند که مرز گودال‌های مدفون را مشخص کرده‌اند و خودْ از چین‌خوردگی‌های درونی و عوارضی موسوم به «فروزمین» پر شده‌اند؛ یعنی باریکه‌هایی که در مرز دو گسل موازی، فرونشسته‌اند.
حدود یک میلیارد سال پیش، گدازه‌های آتشفشانی به سرعت بستر گودال‌های شهابسنگی پراکنده در سطح عطارد را پر کردند. حجم عظیمی از گدازه در مدت‌زمان نسبتاً کوتاهی نشست کرد و همین می‌توانسته عاملی برای ظهور این دره‌های نامتعارف باشد.
 
 
 

نزدیکی زیاد این سیاره به خورشید باعث شده که به شدت تحت تاثیر جزر و مدهای خورشیدی قرار بگیرد و این جزر و مدها باعث کندی حرکت چرخشی سیاره عطارد به دور خودش می‌شود. طول یک روز در سیاره تیر در حدود 1/2-58 طول روز در زمین است. اما گردش عطارد به دور خورشید سریع است و در طول 88 روز زمینی ( تقریبا معادل سه ماه)، عطارد یک دور به دور خورشید می‌چرخد.

 
مارینر ده یک ماهواره آمریکایی با وزن 576 کیلوگرم بود که در سال 1973 پرتاب شد ودر سال 1974 از 705 کیلومتری سیاره گذشت.این سفینه تاسال 1975 سه بار از نزدیکی سیاره گذشت وحدود 2700 عکس گرفت.این عکسبرداریها تنها حدود ۴۵ درصد سطح تیر را پوشش دادندحدود 70 درصد مناطق عکسبرداری شده دارای قدمت وحفره های زیاد بودند.این ماهواره ٬اولین ماهواره ای بود که امکانات عکاسی داشت.این ماهواره در حال حاضر در یک مدار بدور خورشید می چرخد.
بعد از مارینر 10 اولین سفینه ای که باهدف بررسی سیاره پرتاب شده مدارگرد مسنجرMassengerبود که در سال2004 به فضا پرتاب شده وطی سالهای 2008 تا 2009 سه بار از نزدیکی سیاره  گذشت وبعد از آن در سال 2011 به مدت یک سال در مدار ثابتی حول سیاره خواهد چرخید.
 
 

"تصویر فوتوموزائیک سیاره تیر که توسط مارینر ١٠ تهیه شده است"

"مقایسه اندازه سیارات درونی دستگاه خورشیدی: از سمت چپ: تیر، ناهید، زمین، بهرام"

"تصویر عبور تیر از برابر خورشید که توسط تلسکوپ زمینی گرفته شده است"